Customer Reviews

สองพี่น้อง ‘สุชาดา’ และ ‘สุขุมาลย์’ ที่เกิดมาในตระกูลผู้ดีเก่า ทั้งเจ้าคุณวรทัศน์ฯ และคุณหญิงผู้เป็นมารดานั้นนับได้ว่า...เป็นผู้ ‘เคย’ มีอันจะกิน มีเงินเท่าไหร่ก็ถลุงไปจนหมดกับการพนัน แต่ถึงกระนั้นก็ยังจมไม่ลงจนต้องขายสมบัติอันเป็นมรดกตกทอดในบ้านที่ละชิ้น จนมาถึงลูกสาวสองคน

เจ้าคุณวรทัศน์ฯ เซ็นเช็คชำระหนี้พนันทั้งๆ ที่รู้ดีว่าตนไม่มีเงินในธนาคาร จึงคิดหาทางออกด้วยการเชิญ ‘ศักดิ์สิทธิ์’ เจ้าของเหมืองแร่จากระนองให้ไปทานอาหารที่บ้าน ชายหนุ่มรับคำเชิญของท่านเจ้าคุณทั้งที่นึกเหยียดหยามในใจว่า...เจ้าคุณคงจะพยายามขายลูกสาวตัวเอง ซึ่งก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ

แต่สุชาดา...บุตรสาวคนโตของท่านเจ้าคุณที่เขาได้พบนั้นกลับมีอะไรบางอย่าง ที่ทำให้เขารู้สึกอยากเข้าใกล้ ทั้งที่เธอแสดงออกอย่างชัดเจนว่า...ไม่อยากข้องแวะกับเขาไม่ว่าในทางใด

ในขณะที่การพบกับเป็นครั้งแรกระหว่างพ่อเลี้ยงเด่นพงษ์และสุขุมาลย์นั้นไม่น่าประทับใจนัก แต่ด้วยนิสัยเปิดเผย ตรงไปตรงมาของหญิงสาว และความช่างเย้าแหย่ของชายหนุ่มก็ทำให้ทั้งคู่เข้ากันได้ดีพอสมควร แม้จะมีการปะทะคาคมกันบ้างประปราย

ตอนแรกที่เห็นปกเรื่องนี้ อ่านโปรยปกข้างในยังบอกอีกว่า...พระเอกก้มลงไปหานางเอก ซึ่งตามสไตล์ป้าอี๊ดแล้วท่านจะไม่เขียนเลิฟซีนโจ่งแจ้ง ธารเลยเอาสองข้อมาบวกกันคาดเดาไปว่า...นางเอกคงมีลูกกับพระเอกแบบเรื่อง “แรงรัก” ของกนกเรขา พออ่านไปแล้วถึงได้รู้ว่า...ปกมันลวงตาค่ะ

สำหรับเรื่องนี้ธารมองว่ามันเป็นปัญหาสังคมตรงที่...พ่อแม่นางเอกติดการพนัน แล้วยังคิดขายลูกสาวตัวเองล้างหนี้ซึ่งเป็นเรื่องเกิดขึ้นในสังคมไทยยุคหนึ่ง (ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้ยังมีไหม แต่คิดว่าคงจะยังมีอยู่)

ถ้าเทียบเรื่องนี้กับเรื่องอื่นๆ ของลักษณวดีที่เคยอ่านมา การมีพระ-นางสองคู่ที่แตกต่างกันออกไปทำให้ความกดดันทางอารมณ์ลดลง(ไม่สุดโต่งไปในทางใดทางหนึ่ง) อารมณ์ในเรื่องเลยไม่หนักเหมือนที่คิดค่ะ รู้สึกว่า...ออกแนวรักต้องลุ้นเสียละมาก อ่านไปก็ลุ้นไปว่าเมื่อไหร่จะรักกันได้สักทีหนอ

แอบเสียดายนิดๆ ด้วยที่บทหวานของคู่ สุชาดา-ศักดิ์สิทธิ์ มีไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะว่าต้องแชร์บทสองคู่เลยทำให้เห็นภาพของความรักที่ยังไม่ค่อยชัดเจน แต่ก็เป็นอีกเรื่องที่อ่านได้สบายๆ นะคะ

สองพี่น้อง ‘สุชาดา’ และ ‘สุขุมาลย์’ ที่เกิดมาในตระกูลผู้ดีเก่า ทั้งเจ้าคุณวรทัศน์ฯ และคุณหญิงผู้เป็นมารดานั้นนับได้ว่า...เป็นผู้ ‘เคย’ มีอันจะกิน มีเงินเท่าไหร่ก็ถลุงไปจนหมดกับการพนัน แต่ถึงกระนั้นก็ยังจมไม่ลงจนต้องขายสมบัติอันเป็นมรดกตกทอดในบ้านที่ละชิ้น จนมาถึงลูกสาวสองคน

เจ้าคุณวรทัศน์ฯ เซ็นเช็คชำระหนี้พนันทั้งๆ ที่รู้ดีว่าตนไม่มีเงินในธนาคาร จึงคิดหาทางออกด้วยการเชิญ ‘ศักดิ์สิทธิ์’ เจ้าของเหมืองแร่จากระนองให้ไปทานอาหารที่บ้าน ชายหนุ่มรับคำเชิญของท่านเจ้าคุณทั้งที่นึกเหยียดหยามในใจว่า...เจ้าคุณคงจะพยายามขายลูกสาวตัวเอง ซึ่งก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ

แต่สุชาดา...บุตรสาวคนโตของท่านเจ้าคุณที่เขาได้พบนั้นกลับมีอะไรบางอย่าง ที่ทำให้เขารู้สึกอยากเข้าใกล้ ทั้งที่เธอแสดงออกอย่างชัดเจนว่า...ไม่อยากข้องแวะกับเขาไม่ว่าในทางใด

ในขณะที่การพบกับเป็นครั้งแรกระหว่างพ่อเลี้ยงเด่นพงษ์และสุขุมาลย์นั้นไม่น่าประทับใจนัก แต่ด้วยนิสัยเปิดเผย ตรงไปตรงมาของหญิงสาว และความช่างเย้าแหย่ของชายหนุ่มก็ทำให้ทั้งคู่เข้ากันได้ดีพอสมควร แม้จะมีการปะทะคาคมกันบ้างประปราย

ตอนแรกที่เห็นปกเรื่องนี้ อ่านโปรยปกข้างในยังบอกอีกว่า...พระเอกก้มลงไปหานางเอก ซึ่งตามสไตล์ป้าอี๊ดแล้วท่านจะไม่เขียนเลิฟซีนโจ่งแจ้ง ธารเลยเอาสองข้อมาบวกกันคาดเดาไปว่า...นางเอกคงมีลูกกับพระเอกแบบเรื่อง “แรงรัก” ของกนกเรขา พออ่านไปแล้วถึงได้รู้ว่า...ปกมันลวงตาค่ะ

สำหรับเรื่องนี้ธารมองว่ามันเป็นปัญหาสังคมตรงที่...พ่อแม่นางเอกติดการพนัน แล้วยังคิดขายลูกสาวตัวเองล้างหนี้ซึ่งเป็นเรื่องเกิดขึ้นในสังคมไทยยุคหนึ่ง (ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้ยังมีไหม แต่คิดว่าคงจะยังมีอยู่)

ถ้าเทียบเรื่องนี้กับเรื่องอื่นๆ ของลักษณวดีที่เคยอ่านมา การมีพระ-นางสองคู่ที่แตกต่างกันออกไปทำให้ความกดดันทางอารมณ์ลดลง(ไม่สุดโต่งไปในทางใดทางหนึ่ง) อารมณ์ในเรื่องเลยไม่หนักเหมือนที่คิดค่ะ รู้สึกว่า...ออกแนวรักต้องลุ้นเสียละมาก อ่านไปก็ลุ้นไปว่าเมื่อไหร่จะรักกันได้สักทีหนอ

แอบเสียดายนิดๆ ด้วยที่บทหวานของคู่ สุชาดา-ศักดิ์สิทธิ์ มีไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะว่าต้องแชร์บทสองคู่เลยทำให้เห็นภาพของความรักที่ยังไม่ค่อยชัดเจน แต่ก็เป็นอีกเรื่องที่อ่านได้สบายๆ นะคะ